Nowoczesne zaprawy klejowe – okładzino, trwaj!

Dawniej do klejenia płytek używana była jedna zaprawa klejowa, jednak aktualnie do wyboru mamy wiele różnych materiałowych o odmiennych właściwościach. Co warto wiedzieć o zaprawach klejowych? Poniżej wyjaśniamy!

Nowoczesne zaprawy klejowe – co to znaczy?                                   

Lata temu do klejenia płytek używana była jedna, zwykła zaprawa cementowa. Płytki moczono w wodzie, a cement wiązał i trzymał je mechanicznie. W dzisiejszych czasach tego typu zaprawa już nie wystarczy. Nowoczesne budownictwo ceni sobie przede wszystkim trwałość, a z taką zaprawą bywało różnie.

Nowoczesne zaprawy klejowe to takie, które, oprócz cementu, piasku i wypełniaczy, zawierają dodatki uszlachetniające. Tego typu kleje oferują różnorodne właściwości i muszą być dopasowane pod potrzeby danego rodzaju płytek i podłoża.

Rodzaje klejów do płytek

Pękanie płytek po ułożeniu niekoniecznie jest winą glazurnika. Bardzo często w takiej sytuacji problem leży po stronie źle dobranego kleju. Czasami klej jest nieodpowiedni dla danego rodzaju płytek, a czasami dla podłoża, na którym mają być umieszczone kafle. Dobrze dobrany klej, zarówno do płytek, jak i podłoża, gwarantuje trwałość posadzki na długie lata. Dlatego warto poznać dokładnie rodzaje dostępnych na rynku klejów.

Zaprawy klejowe do płytek dzielimy przede wszystkim na trzy główne rodzaje, czyli:

• C – czyli najczęściej wykorzystywany klej cementowy. Tego typu klej to bardzo uniwersalna propozycja ze względu na to, że może być stosowany na różnych powierzchniach i materiałach;
• D – czyli klej dyspersyjny, który składa się ze spoin organicznych i mineralnych wypełniaczy. Tego typu klej najczęściej stosuje się przy klejeniu płytek do metalu, płytkach imitujących drewno, na płytach z karton-gipsu i powierzchniach, które są już pokryte kaflami. Zaletą tego kleju jest to, że nie trzeba go już dodatkowo rozrabiać z wodą, ponieważ występuje w postaci gotowej do użycia;
• R – czyli klej charakteryzujący się przede wszystkim wodoodpornością. Tego typu klej wyprodukowany jest z żywic reaktywnych połączonych wypełniaczami mineralnymi oraz dodatkami organicznymi. Klej rodzaju R idealnie nadaje się do metalowych oraz poliestrowych powierzchni. Sprawdzi się też przy powierzchniach wyłożonych już płytkami ceramicznymi.

Oprócz wyżej wymienionego podziału w zaprawach klejowych do płytek przewidziane są kolejne oznaczenia, które określa czas wiązania kleju:

• 1 – tu do czynienia mamy ze zwykłym klejem, o normalnym czasie wiązania;
• 2 – tym symbolem oznaczone są kleje o zwiększonych parametrach, czyli znacznie szybszym lub dłuższym czasem wiązania. Taki klej często oferuje dodatkowe właściwości.

Inne oznaczania jakie możemy znaleźć na klejach do płytek to symbole:

• E – czyli kleje o wydłużonym czasie otwartym. W praktyce oznacza to, że ich zastosowanie pozwala na korygowanie lokalizacji płytek po ich ułożeniu;
• F – jest to klej szybkowiążący, idealny do szybkich prac glazurniczych;
• T – są to kleje o zmniejszonym spływie, których najlepiej używać do montażu płytek ściennych.

Kolejnymi oznaczeniami, ze względu na które dzieli się kleje do płytek, są symbole:

• S1 – oznaczenie to określa zaprawy odkształcalne. Do stosowania na elementach zewnętrznych, a także wszędzie tam, gdzie występują różnego typu naprężenia;
• S2 – tu mamy do czynienia z zaprawami wysoko odkształcalnymi, które wytrzymują naprawdę duże naprężenia. Tego typu klej zapobiega kruszeniu się i pękaniu płytek pod wpływem odkształceń.

Istotna jest też przyczepność kleju do płytek wyznaczona symbolami C1 oraz C2.

Wszystkie te oznaczania znajdują się na opakowaniach zapraw klejowych, dzięki czemu w łatwy sposób możemy porównać między sobą poszczególne materiały i wybrać taki klej, który idealnie nada się do planowanych prac.

Jaki klej będzie najlepszy do poszczególnych rodzajów płytek?

Płytki wykonywane są z różnego typu materiałów, które oferują inne parametry i właściwości. Z tego względu każdy rodzaj płytek będzie wymagał nieco innej odmiany kleju, tak aby zapewnić maksymalną przyczepność i trwałą powierzchnię wykończoną kaflami na długie lata.

Płytki gresowe – przy płytkach gresowych o niewielkich rozmiarach z reguły nie ma większych problemów. Trochę komplikacji pojawia się w momencie, kiedy mamy do ułożenia płytki gresowe wielkoformatowe, które wymagają elastycznej zaprawy o podwyższonej przyczepności (C2).

Płytki z kamienia naturalnego – rodzaj kleju do tego typu płytek w głównej mierze zależy od wrażliwości kamienia na wilgoć. Kamienie bardzo wrażliwe na wilgoć powinny być mocowane przy użyciu zapraw niezawierających wody, np. klasy R2. Kamienie wrażliwe na działanie wilgoci najlepiej kłaść przy użyciu klejów szybkowiążących oznaczonych symbolami C2F. A w przypadku kamieni mało wrażliwych na wilgoć, np. granitu, można użyć zwykłej zaprawy klejącej.

Spieki kwarcowe – tego typu płytki bardzo często wzmocnione są od spodu plecionką z włókna szklanego, dlatego najlepiej użyć zaprawy charakteryzującej się wysoką przyczepnością.